به نام خداوندی که صاحب رحمت رحمانیه ورحمت رحیمیه است
با سلام خدمت دوستان و بینندگان محترم:
این وبسایت به تازگی شروع به فعالیت کرده است لذا دارای نقاط ضعف بسیار است پس با نظرات خود مارا در بهبود کارمان همیاری کنید.
کلیه ی محتوای این وبسایت از قوانین جمهوری اسلامی ایران پیروی می کند و حاوی نکات اخلاقی،طنز،آموزشی و متفرقه میباشد.
| حضرت آيت الله جوادی آملی در درس اخلاق بيان فرمودند: در فضاي حوزوي و دانشگاهي اخلاق علمي هم لازم است |
||
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اسراء: در ادامه جلسات هفتگی درس اخلاق حضرت آیت الله جوادی آملی، درس اخلاق این هفته معظم له نیز در محل نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد. حضرت آيت الله جوادی آملی در این جلسه با اشاره به ایام شهادت امام كاظم(عليه و علي آبائه و أبنائه آلاف التحيّة و الثناء) و همچنین ارتحال ملکوتی امام راحل(رضوان الله عليه) این مناسبتها را به عموم مسلمین تعزیت عرض کردند. ايشان با بیان این مطلب که، وجود مبارک پيامبر متخلّق به اخلاق الهي است، فرمودند: ذات اقدس الهي گذشته از اينكه احكام و قوانين اخلاق را در قرآن بيان كرده، يك انسان متخلِّقي كه متخلّق به اخلاق الهي است به نام وجود مبارك پيغمبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة والثناء) را هم به ما معرفي كرد. ایشان ادامه دادند: خداوند در نخستین سوره های نازل شده در اوايل بعثت، يعني همان اوايل سوَر مكّي فرمودند، حضرت رسول داراي خُلق عظيم است. بعد هم در سورهٴ احزاب و مانند آن ما را به تأسّي به آن حضرت دعوت كردند. آنچه وظيفه ماست يعني تأسّي، آن است كه ببينيم وجود مبارك آن حضرت اخلاق علمي و عملي‌شان چگونه بوده است. معظم له اذعان داشتند: طرح اين دو نكته براي آن است كه در فضاي عمومي فقط همان اخلاق عملي نافع است ولي در فضاي حوزوي و دانشگاهي گذشته از آن اخلاق عملي، اخلاق علمي هم لازم است. ایشان «جوامع الکلم» بودن را از مصادیق اخلاق علمی دانستند و فرمودند: جوامع‌الكلم يعني انسان محقّقانه حرف بزند، نه بي‌برهان چيزي را تصديق كند نه بي‌برهان چيزي را تكذيب كند، نه زائد بر آن مقدار لازم سخن بگويد، نه كمتر از مقدار لازم حرف بزند. معظم له تصریح فرمودند: اگر كسي نداند چه چيزي حرف بزند يا چطور حرف بزند يا درباره چه چيزي حرف بزند، اين واجد جوامع‌الكلم نيست. جوامع‌الكلم همان قوانين اساسي است يعني چيزي كه خير دنيا و آخرت مردم را به همراه دارد، هم مُتقن است هم بازده خوبي دارد . ایشان با تاکید بر توجه به اخلاق علمی در حوزه و دانشگاه بیان داشتند: اخلاقِ علمي یعنی آنچه در حوزه و دانشگاه لازم است، اين است كه انسان از كفِ علم یعنی علم حسّی و تجربی بالا بيايد و به علم برهاني و عقلي برسد، قهراً حق و باطل، صدق و كذب، حَسَن و قبيح، خير و شر با آن تشخيص داده مي‌شود نه با علم تجربي محض. اينها اخلاقِ علمي حوزويان و دانشگاهيان است كه هم خودشان را نجات مي‌دهند هم نجات جامعه به عهده اينهاست اما اخلاق عملي مقدور ديگران هم هست چه اينكه عده‌اي اين راه را رفتند. ایشان در خصوص تاسی به وجود پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) در مسائل مختلف فرمودند: آنچه مخصوص پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) است، نه مقدور كسي است و نه ما را دعوت كردند كه شما تأسّي كنيد، مانند مسئله نبوت، مسئله رسالت، خصائص‌النبي، اینها چيزي نيست كه آن حضرت براي ما الگو باشد یا بتوانيم یا بخواهيم تأسّي كنيم، بلکه آن مسائلي كه براي تعليم و تربيت ما كارآمد و نافع است، معيار تأسّي است. ایشان بیان داشتند: در بخش‌هاي اخلاق عملي وجود مبارك پيغمبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة و الثناء) به معراج رفت و از مرحله طبيعت به ماوراي طبيعت عروج كرد و خيلي از معارف را فرا گرفت، معراج رفتن به اصلِ معراج يعني انسان ترقّي كند، بالا برود، این اصلِ ترقّي و عروج به معناي جامع آن مخصوص انبیاء نيست لذا وقتي حضرت معراج تشريف بردند رهاورد سفر معراجشان همين نمازهاي هفده‌گانه مبسوط بود ، اين دستورات نماز سوغات معراج حضرت است، يعني اين نماز آمده پايين تا شما با تمسّك به اين نماز عروج كنيد و بالا برويد؛ اگر صلات، معراج مؤمن است انسان مي‌تواند به اندازه شايستگي خود ترقّي كند و با ملكوتي‌ها تماس بگيرد. معظم له با اشاره به کلام الله مجید مبنی بر لزوم ارتباط انسان با ملکوت عالم فرمودند: قرآن كريم به ما دستور مي‌دهد كه شما با ملكوت عالَم رابطه داشته باشيد، بعد فرمود ملكوت عالم تنها در آسمان‌ها نيست هيچ چيزي نيست كه بي‌ملكوت باشد. در سورهٴ مباركهٴ يس فرمود هر چيزي ملكوت دارد و ملكوت هر چيزي هم به دست خداست پس شما درباره هر چيزي اگر درست بينديشيد دست بي‌دستي خدا را مي‌بينيد. ایشان خاطر نشان کردند: پس پيشانی و ملكوت هر چيزي به دست بي‌دستي خداست و آن را كه با علم تجربي نمي‌شود فهميد بلکه آن را به علم تجريدي مي‌شود فهميد، آن را با معراج مي‌شود فهميد كه «الصلاة معراج المؤمن» پس نماز مي‌شود زيارت ذات اقدس الهي و اين زيارت با عروج آميخته است براي اينكه خود نماز كه زيارتنامه مؤمن است از معراج آمده او از جاي بلند آمده تا ما را به جاي بلند دعوت بكند. حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش جمع بندی فرمایشات خود ابراز داشتند: بنابراين اخلاقِ عملي آن حضرت هم در سايه عروج است، اگر كسي بعد از گذشت مدت‌ها نماز در خود عروجي احساس نكرد بداند در جاي ديگر مشكل دارد اين نماز اول انسان را عروج نمي‌دهد اول ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ است يا رفع است يا دفع يا نمي‌گذارد انسان به تباهي تن در بدهد يا اگر آلوده شد او را تطهير مي‌كند اگر كسي ـ خداي ناكرده ـ با خواندن نماز نه از رفع خطر نه از دفع خطر بهره‌اي نبرد اين هنوز در گودال ﴿تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ مانده ديگر «الصلاة معراج المؤمن» نيست اگر ـ ان‌شاءالله الرحمن ـ توانست از فحشا و منكر برهد آلوده نباشد با زبان طيّب و طاهر با چهره طيّب و طاهر با سر طيّب و طاهر با پاي طيّب و طاهر به زيارت خداي سبحان برود آن وقت او مي‌شود «الصلاة معراج المؤمن» . ایشان ادامه دادند: بنابراين اخلاقِ علمي ما حوزويان و دانشگاهيان در جوامع‌الكلم متمركز بودن است و نتايجش هم آن است اخلاق عملي مشترك ما و دانشگاهيان و توده مردم در طليعه امر ﴿إِنَّ الصَّلاَةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ﴾ داشتن است بعد هم در پايان امر «الصلاة معراج المؤمن» بودن است و انساني كه عروج كرده چه حرف بزند چه حرف نزند رفتار او در جامعه آموزنده است. |
||
| حضرت آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق بیان فرمودند: انسان باید از اين طبيعت پرواز كند و ملكوتي بشود |
||
| حضرت آیت الله جوادی آملی در ابتدای این جلسه با تبریک ميلاد امير مؤمنان علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه الصلاه و السلام)، در ادامه مباحث مطرح شده در جلسات گذشته، به مراحل مختلف نزاهت اخلاقی اشاره کرده و فرمودند: گاهي انسان مي‌كوشد كه آسيب نبيند و وضع موجود خود را حفظ كند اين يك مرحله از نزاهت اخلاقي است يك وقت مي‌كوشد كه گذشته از اينكه آسيب نبيند و موجودي خود را حفظ كند، پَر در بياورد و ترقّي كند. و مرحله سوم آن است كه مي‌فهمد كدام جهت پرواز كند. ایشان با اشاره به حدیثی از ائمه اطهار که « فرشته‌ها بال‌های خود را زیر قدم های طالبان علم و دانش پهن مي‌كنند» بیان داشتند: اینکه فرشته‌ها فرّاشان مراكز علمي‌اند و بال‌ها خود را پهن مي‌كنند، اينها براي اينكه سه مطلب را به ما بفهمانند: يكي اينكه به آن طلبه حوزه يا دانشجوي دانشگاه بفهمانند شما هم بايد پر در بياوريد (يك) بعد از اينكه با خواندن درس و بحث حوزه و دانشگاه بال در آورديد بايد بيازماييد پرواز كنيد و يك جا نمانيد (دو) بعد از اينكه آئين پرواز را ياد گرفتيد بايد بدانيد به كدام سَمت پرواز كنيد (سه). معظم له ادامه دادند: اگر مرغ, مرغ مُلكي باشد نظير آنچه در تالاب‌ها هستند اين به طمع طعمه از راه دوري پرواز مي‌كند صدها كيلومتر را در فصول گوناگون طي مي‌كند، به طمع طعمه تا تالاب مي‌رود، اين همان روحاني يا همان دانشجوست كه به اين سَمت و آن سمت مي‌گردد كه خودش را تأمين كند. اين شخص درس خوانده، پر در آورده اما نمي‌داند به كدام سَمت پرواز كند، اين فقط به اين فكر است كه زندگي خودش را تأمين كند، فرشته‌ها بال را براي اين پهن نكردند. ایشان با تاکید بر اینکه انسان باید از اين طبيعت پرواز كند و ملكوتي بشود، اظهار داشتند: اصل سومي كه فرشته‌ها در جريان «تضع أجنحتها تحت أقدام طالب العلم» دارند اين است كه به ما بفهمانند از طبيعت پرواز بكنيم آن‌گاه مي‌شويم عالِم ربّاني، وقتي عالم ربّاني شديم احاديثي كه از اهل بيت(عليهم السلام) به ما رسيده است ما اين را خوب مي‌فهميم و در سطح نازل نگه نمي‌داريم و همراه اين احاديث بالا مي‌رويم. ایشان ادامه دادند: اين معصومين(عليهم السلام) كه عِدل قرآن كريم‌اند سخنان اينها هم بعد از احراز سند و دلالت، همتاي قرآن كريم است. و همانطور که خداي سبحان قرآن را نازل كرد اما نه آن طوري كه باران را نازل كرد، بلکه باران را به زمين انداخت اما قرآن را به زمين آويخت يعني حبل متيني است كه يك طرف اين طناب به دست خداي سبحان است، حبل به آن طنابي مي‌گويند كه به جاي بلندي بسته باشد وگرنه طنابِ انداخته مشكل خودش را حل نمي‌كند تا اعتصام‌كننده را دريابد. اگر قرآن اين است و عترت طاهرين هم عِدل اين قرآن‌اند آنها هم كلماتشان را نازل كردند آن‌طوري كه طناب را القا مي‌كنند روايات معصومين هم اين‌طور است يعني آويخته است نه انداخته حالا روشن شد كه با روايات چطور بايد معامله كرد. آیت الله جوادی آملی در پایان این بخش از فرمایشات خود با اشاره به ماه پربرکت رجب و ایام اعتکاف، فرمودند: اين دعاهاي شب‌ها و روزهاي ماه مبارك رجب را كاملاً تمرين كنید چون در اين دعاها به ما گفتند هر كس به غير خانه خدا آمد خسارت ديد هيچ جا خبري نيست «خاب الوافدون علي غيرك و خَسر المتعرّضون الاّ لك» انسان به خودش اعتماد كند خسارت است، به ديگري اعتماد كند خسارت است، فقط به منبع خير بايد اعتماد كند كه اين كارها, كارهاي اخلاقي است. |
پست ثابت